Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

consensus N M

  • 1 cōnsēnsus

        cōnsēnsus ūs, m    [consentio], agreement, accordance, unanimity, concord: vester in causā: civitatium de meis meritis: si omnium consensus naturae vox est: consensu omnium locum delegerunt, Cs.: optimatum, N.: civitatis, L.: optimo in rem p. consensu libertatem defendere: legionis ad rem p. reciperandam: temptatae defectionis, L.: omnium vestrum consensu, as you all agree, Cs.: omnium consensu, unanimously, Cs.: Poscor consensu Laelapa magno, beset with demands for, O.: apud Chattos in consensum vertit, has become a general custom, Ta.: maiores natu consensu legatos miserunt, with one accord, Cs.: munus consensu inpingunt, L. — A plot, conspiracy: audacium.— Agreement, harmony: omnium doctrinarum.
    * * *
    I
    consensa, consensum ADJ
    II
    agreement (opinion), consent, harmony; unanimity; conclusion, plot, conspiracy; general consensus; custom; combined action

    Latin-English dictionary > cōnsēnsus

  • 2 cōnsēnsus

        cōnsēnsus    P. of consentio.
    * * *
    I
    consensa, consensum ADJ
    II
    agreement (opinion), consent, harmony; unanimity; conclusion, plot, conspiracy; general consensus; custom; combined action

    Latin-English dictionary > cōnsēnsus

  • 3 consensus

    1.
    consensus, a, um, Part., from consentio
    2.
    consensus, üs, m. [consentio], agreement, accordance, unanimity, concord (class.; esp. freq. in prose).
    I.
    Prop.:

    numquam major vester consensus in ullā causā fuit,

    Cic. Phil. 4, 5, 12:

    quod si omnium consensus naturae vox est,

    id. Tusc. 1, 15, 35; Caes. B. G. 2, 28; 2, 29; 7, 4 al.:

    tantus senatus,

    Cic. Fam. 3, 3, 1; cf. Tac. A. 13, 26; Suet. Calig. 14:

    legionis ad rem publicam recuperandam,

    Cic. Phil. 3, 3, 7:

    optimatum,

    Nep. Dion, 6, 3:

    patrum,

    Tac. A. 15, 73:

    consilii totius Galliae,

    Caes. B. G. 7, 29:

    conspirans horum (fratrum),

    Cic. Lig. 12, 34:

    civitatis,

    Liv. 9, 7, 15; Cic. Quint. 5, 3:

    bonorum,

    Quint. 1, 6, 45:

    eruditorum,

    id. 10, 1, 130:

    grammaticorum,

    id. 10, 1, 53:

    deorum hominumque,

    Tac. H. 1, 15:

    aevi,

    Plin. 14, 6, 8, § 72:

    filiorum adversus patres,

    Sen. Contr 2, 9, 22:

    optimo in rem publicam consensu libertatem defendere,

    Cic. Phil. 5, 17, 46:

    inter malos ad bellum,

    Tac. H. 1, 54 fin.; cf. id. ib. 1, 26:

    ex communi consensu aliquid ab aliquo petere,

    Caes. B. G. 1, 30; so,

    repentino maximoque,

    Suet. Aug. 58:

    ingenti,

    id. Dom. 13;

    opp. dissensus,

    Claud. B. Gild. 300; Dig. 46, 3, 80.— Absol.:

    aliquid apud Chattos in consensum vertit,

    has become a general custom, Tac. G. 31.—
    b.
    Consensu, among the histt. after the Aug. per. freq. adv., unanimously, with general consent, according to the general wish, etc.:

    comitiorum illi habendorum, quando minimus natu sit, munus consensu inpingunt,

    Liv. 3, 35, 7; and 3, 36, 5; 24, 37, 11; Tac. H. 1, 16; 1, 55; Suet. Aug. 57; id. Tib. 1:

    cum ipsi invisum consensu imperium... interpretarentur,

    Liv. 3, 38, 10.—
    B.
    In a bad sense, a plot, conspiracy:

    audacium,

    Cic. Sest 40. 86.—
    II.
    Transf., of inanimate objects, agreement, harmony, synpathy (class.): quā ex conjunctione naturae et quasi concentu atque consensu, quam sumpatheian Graeci appellant, Cic. Div. 2, 14, 34; cf. id. N. D. 3, 11, 28:

    concentusque mirus omnium doctrinarum,

    id. de Or. 3, 6, 21:

    consensus et conspiratió virtutum,

    id. Fin. 5, 23, 66:

    duorum antecedentium,

    Quint. 5, 14, 6.—
    B.
    A common feeling, common life: neque enim poterunt (animae et corpora) suptiliter esse Conexae neque consensus contagia fient, Lucr 3, 740.

    Lewis & Short latin dictionary > consensus

  • 4 Consensus audacium

    An agreement of rash men. (a conspiracy) (Cicero)

    Latin Quotes (Latin to English) > Consensus audacium

  • 5 cōn-flō

        cōn-flō āvī, ātus, āre,    to blow up, kindle, light: incendium, L.: falces conflantur in ensem, are smelted, V. — Fig., to kindle, inflame: mihi invidiam: civile bellum conflatum tuā operā: seditionem.—To bring together, make up, compose, get up, raise: exercitum: pecuniam: aes alienum grande, S.: accusationem: iudicia domi, L. — To bring about, effect, accomplish, procure, produce, cause, occasion: quibus ex rebus conflatur et efficitur id, etc.: ex Malo principio familiaritas Conflatast, T.: consensus paene conflatus, united: alicui negotium: in se tantum crimen.

    Latin-English dictionary > cōn-flō

  • 6 cōnspīrāns

        cōnspīrāns ntis, adj.    [P. of conspiro], accordant, harmonious: horum consensus: consilium.

    Latin-English dictionary > cōnspīrāns

  • 7 languēscō

        languēscō guī, —, ere, inch.    [langueo], to become faint, grow weak, sink, be enfeebled: corpore languescit: luna languescit, is obscured, Ta.: cum flos Languescit moriens, droops, V.: Bacchus in amphorā Languescit, mellows, H.: Nec mea languescent corpora, languish, O.—Fig., to grow languid, become listless, sink, decline, decrease: consensus populi, si nos languescimus, debilitetur necesse est: crescunt ignisque dolorque, Languescunt iterum, O.
    * * *
    languescere, langui, - V
    become faint or languid or weak, wilt

    Latin-English dictionary > languēscō

  • 8 tum

        tum adv., of time    [3 TA-].—Of time past, then, at that time, in those times: placuit tum id mihi, T.: qui tum vexare cupiebant: vastae tum in his locis solitudines erant, L.: Caere, opulento tum oppido, L.: tum Staienus condemnatus est, i. e. in that trial.—In emphatic opposition to other advv. of time: tu nunc tibi Id laudi ducis quod tum fecisti inopiā? T.: quae tabula, tum imperio tuo revolsa, nunc a me tamen deportata est: Et tum sicca, prius creberrima fontibus, Ide, O.—Of time present (only in orat. obliq., for nunc), now, at this time, then: quando autem se, si tum non sint, pares hostibus fore? if they were not now so, L.—Of time future, then, in that case, if that be done, thereupon: Tum meae... Vocis accedet bona pars, H.: confer sudantes, ructantes... tum intelleges, etc.: agedum, dictatorem creemus... Pulset tum mihi lictorem, qui sciet, etc., L.—Of time indefinite, then, at such a time, in such circumstances, in this instance, if so: nam quid agimus, cum sevocamus animum?... quid, inquam, tum agimus, nisi, etc.?—Repeated, tum... tum, sometimes... sometimes, now... now, at one time... at another: tum hoc mihi probabilius, tum illud videtur: dictator tum appellare tum adhortari milites, L.—Of succession in time, then, thereupon, next, afterwards, forthwith: conlocari iussit hominem in aureo lecto... Tum ad mensam eximiā formā pueros iussit consistere: tum, prope iam perculsis aliis tribunis, A. Virginius Caesoni capitis diem dicit, L.—In a series, repeated, or with other advv. or conjj. varying the expression: ducem Hannibali unum e concilio datum (a Iove), tum ei ducem illum praecepisse ne respiceret, illum autem respexisse, tum visam beluam vastam, etc.: tum... alias... tum... alias: tum... tum... aliquando: tum... tum... aut... aut: modo... tum autem.—Fig., of succession in thought, and then, besides, also, moreover, again, further, on the other hand: Quot me censes homines iam deverberasse, Hospites tum civīs? as well as, T.: faciendum est igitur nobis ut... veteranorum, tum legionis Martiae quartaeque consensus... confirmetur.—After a general clause with cum, introducing a particular or emphatic assertion: cum... tum, as... so, while... also, not only... but also, as... so especially: Quom id mihi placebat, tum uno ore omnes omnia Bona dicere, T.: cum omnium rerum simulatio vitiosa est, tum amicitiae repugnat maxime: movet patres conscriptos cum causa tum auctor, L.—Cum, followed by tum vero, tum maxime, tum praecipue or tum inprimis, while... in particular, not only... but especially, while... above all, not only... but chiefly: cum haec sunt videnda, tum vero illud est hominis magni, etc.: cum infamia atque indignitas rei impediebat, tum maxime quod, etc., Cs.: cum multa non probo, tum illud inprimis quod, etc.— Cum, followed by tum certe, tum nimirum, tum etiam, tum quoque or tum praeterea, while... at least, as... so assuredly, both... and as well, not only... but moreover: at cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis: cum memoriter, tum etiam amice, etc.: cum potestas maior, tum vir quoque potestati par, etc., L.—Referring to a temporal clause, with cum.—Of coincidence of definite time, tum... cum, or cum... tum, at the time when, at a time when, even when, already when: tum, quom gratum mihi esse potuit, nolui, T.: cum minime videbamur, tum maxime philosophabamur: tum mittendos legatos fuisse cum Perseus Graecas urbes obsideret, L.—Of succession in time, then, next, at once, forthwith: id cum Sulla fecisset, tum ante oppidum Nolam Samnitium castra cepit: cum muros defensoribus nudasset, tum Afros ad subruendum murum mittit, L.—Of indefinite time, tum... cum, or cum... tum, at the time when, at a time when, at such times as, whenever: omnis praedictio mali tum probatur cum ad praedictionem cautio adiungitur: tum cum sine pondere suci Mobilibus ventis arida facta volant, O.—With ubi, of succession in time, then, next, at once, forthwith: ubi eorum dolorem cognovi, tum meum animum in illos proposui: ubi spectaculi tempus venit, tum orta vis, L.—Of indefinite time, ubi... tum, whenever: Post ubi tempust promissa iam perfici, Tum coacti necessario se aperiunt, T.—With postquam or postea quam, of succession in definite time, then, at once: tum vero postquam res sociorum ante oculos prope suos ferri vidit, suum id dedecus ratus, etc., L.: posteaquam e portu piratae exierunt, tum coeperunt quaerere homines, etc., as soon as.—In indefinite time, then, always: postquam commoditas prava dicendi copiam consecuta est, tum malitia praevertere urbīs adsuevit.—With ut, ut... tum, or tum... ut, when, after, as soon as: ut vero accessit cohortatio... tum vero filium seduxit: ut vero aquam ingressi sunt, tum utique egressis rigere corpora, L.—With quando, tum... quando, or quando... tum, when, as soon as: utinam tum essem natus quando Romani dona accipere coepissent.—With dum, then, meanwhile: dum se glomerant... tum pondere turris Procubuit, V.—With quam diu, then, so long: qui, quam tibi amicus non modo tum fuerit quam diu tecum in provinciā fuit, verum, etc.—With a relative, then, at that time: Quā tempestate Paris Helenam innuptis iunxit nuptiis, Ego tum gravida expletis iam fui ad pariendum mensibus, C. poët.—With an abl absol., then, thereafter, at once: ut morte eius nuntiatā tum denique bellum confectum arbitraretur: ita rebus divinis peractis tum de bello dictator rettulit, L.—Fig., in a conclusion after cum or si, then, therefore, consequently, in that case: cum magnus numerus deesset, tum iste homo coepit, etc.: quid tum quaeso, si hoc pater resciverit? T.: Si quidem me amaret, tum istuc prodesset, T. —In particular phrases, iam tum, already at that time, as soon as that: iam tum erat suspitio Dolo malo haec fieri, T.: ut mihi iam tum divinasse ille videatur hanc urbem esse, etc.—Tum demum or tum denique, then only, then at length, then at last, not till then, as late as that: tum demum Liscus, quod antea tacuerat, proponit, Cs.: quo cum venerimus, tum denique vivemus.—Tum primum, tum primo, or tum deinde, then first, then for the first time, not till then: ludorum gratiā, quos tum primum anniversarios in circo facere constituisset: tum primo, L.: quas cum solus pertulisset, tum deinde comitia conlegae subrogando habuit, L.— Hic tum, at this point, just here, just then: hic tum iniectus est hominibus scrupulus.—With emphatic particles, tum vero, tum enim vero, or enim vero tum, then indeed, just then, at that crisis, then if not before, then: discedit a Melino Cluentia. tum vero illa egregia mater palum exsultare... coepit: Quae postquam frustra temptata rogumque parari... Sensit, Tum vero gemitūs... Edidit, O.—Tum quidem, at that time, thereupon, then at least: et tum quidem incolumis exercitum liberavit; post triennium autem, etc.—Ne tum quidem, not even then: num quis horum miser hodie? ne tum quidem, post spiritum extremum.—Tum maxime or tum cum maxime, especially at that time, chiefly then, just then, precisely at that time: quem provincia tum maxime exspectabat: regi, tum maxime captivos ex Illyrico vendenti, at that very time, L.—Etiam tum, even then, even at that time, even already, even yet: totum se Servilio etiam tum tradidit: Ipsa ego non longos etiam tum scissa capillos, not yet long, O.—Tum quoque, also then, then likewise, then as before, then too, then once more, even then: tum quoque homini plus tribui quam necessitati: tum quoque multis milibus Latinorum in civitatem acceptis, L.—Tum autem, and then, besides further, moreover, nay even, statim se ad hominis egentis, tum autem iudicis, familiaritatem se applicavit: tanta enim tempestas cooritur... tum autem nives proluit, etc., Cs.— Tum ipsum, at that very time, just then, even then: id quod aliquando posset accidere, ne tum ipsum accideret, timere.—Quid tum? what then? what next? what further?: dic; cras est mihi Iudicium. quid tum? T.: videsne abundare me otio? A. quid tum?
    * * *
    then, next; besides; at that time

    cum...tum -- not only...but also

    Latin-English dictionary > tum

  • 9 ut

       ut conj.    [1 ut], with subj.—Of effect or result, that, so that: prior pars orationis tuae faciebat ut mori cuperem: di prohibeant, iudices, ut hoc praesidium sectorum existimetur: Dumnorix a Sequanis impetrat ut per finīs suos Helvetios ire patiantur, Cs.: quid adsequitur, nisi hoc ut arent qui... in agris remanserunt, what does he gain: vicerunt tribuni ut legem preferrent, L.: ille adduci non potest ut, etc.: impellit alios avaritia ut, etc., Cs.: eos deduxi testīs ut de istius facto dubium esse nemini possit: mons altissimus impendebat, ut perpauci prohibere possent, Cs.: non ita fracti animi civitatis erant, ut non sentirent, etc., as not to feel, L.—In thought, that, so that, to (esp. after verbs of wishing, commanding, or endeavoring): volo uti mihi respondeas, num quis, etc., I wish you to answer: tibi instat Hortensius ut eas in consilium: Ut illum di deaeque perdant, T.: censeo ut iter reliquum conficere pergas, I propose: obsides inter se dent, Sequani ne... Helvetii ut sine maleficio transeant, Cs.: constitueram ut manerem: paciscitur cum principibus ut copias inde abducant, L.: edicere ut senatus redriet: ille tibi potestatem facturus sit ut eligas utrum velis: qui sibi hoc sumpsit ut conrigat mores aliorum, who has undertaken to correct: navem idoneam ut habeas diligenter videbis, care: omnis spes eo versa ut totis viribus terrā adgrederentur, L.: satis esse magna incommoda accepta ut reliquos casūs timerent, disasters great enough to make them fear, etc., Cs.: quod praeceptum, quia maius erat quam ut ab homine videretur, etc., too great to be from man: clarior res erat quam ut tegi posset, too clear to be covered up, L. —Of definition (conceived as the result of its antecedent, expressed or implied), that: reliquum est ut de Catuli sententiā dicendum videatur: proximum est ut doceam, etc.: consentaneum est huic naturae, ut sapiens velit gerere et administrare rem p.: non est verisimile ut Chrysogonus horum litteras adamarit: vetus est lex amicitiae ut idem amici semper velint: primum est officium ut (homo) se couservet: est mos hominum ut nolint, etc.: potest fieri ut res verbosior haec fuerit, illa verior, it may be that: pater ut in iudicio capitis obesse filio debeat?: ex quo efficitur ut quidquid honestum sit, idem sit utile, it is proved that, etc.: non est igitur ut mirandum sit ea praesentiri, there is no reason to wonder: iam in eo rem fore ut Romani aut hostes aut domini habendi sint, the situation would be such, that, etc., L.: iam prope erat ut, etc., it was almost come to such a pass, that, etc., L.: cum esset haec ei proposita condicio ut aut iuste accusaret aut acerbe moreretur, etc.: Suevi in eam se consuetudinem adduxerunt, ut locis frigidissimis lavarentur in fluminibus, Cs.: hoc iure sunt socii ut eis ne deplorare quidem de suis incommodis liceat: ne voce quidem incommodā, nedum ut ulla vis fieret, paulatim permulcendo mansuefecerant plebem (i. e. nedum ullā vi), L.—In final clauses (of purpose), that, in order that, for the purpose of, so that, so as to: haec acta res est ut ei nobiles restituerentur in civitatem: Caesar singulis legionibus singulos legatos praefecit, uti eos testes suae quisque virtutis haberet, Cs.; cf. Id ut ne fiat, haec res sola est remedio, T.: consensus senatūs fuit ut proficisceremur: vicit sententia ut mitterentur coloni, L.: ha<*> mente laborem Sese ferre senes ut in otia tuta recedant Aiunt, H.: potius ad delendam memoriam dedecoris, quam ut timorem faciat, L.— After a subst: morandi causa erat ut hostem ad certamen eliceret, L.: causa autem fuit huc veniendi, ut quosdam hinc libros promerem.—Ellipt.: ut in pauca conferam, testamento facto mulier moritur (sc. hoc dico), to be brief, etc.: et, vere ut dicam, de te futurum est, to tell the truth: Murena, si nemini, ut levissime dicam, odio fuit, to say the least.
    * * *
    to (+ subj), in order that/to; how, as, when, while; even if

    Latin-English dictionary > ut

  • 10 consens

    (gen.), Consentis ADJ

    Dei consens -- the twelve major deities; (rites) connected with them

    Latin-English dictionary > consens

  • 11 consentio

    consentire, consensi, consensus V
    join/share in sensation/feeling; be in agreement/harmony; be of the same mind; act together; plot, conspire, combine; coincide; be in conjunction (planets); agree, consent; fit/be consistent/in sympathy/unison with; favor; assent to

    Latin-English dictionary > consentio

  • 12 aevom

    aevum (archaic aevom), i, n.; but m., Plaut. Poen. 5, 4, 14; Lucr. 2, 561; 3, 603 [aiôn; cf. aies or aien, aei, aidios; Goth. aivs = time, aiv = ever, aiveins = everlasting; Germ. ewig, Ewigkeit; Eng. aye, ever].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., uninterrupted, never-ending time, eternity; per aevom, Lucr. 1, 634; 1, 950 al.—Hence of the future:

    in aevum,

    for all time, Hor. C. 4, 14, 3; so Plin. 35, 2, 2, and Vulg. Eccli. 41, 16:

    nos peribimus in aevum,

    ib. Bar. 3, 3.—
    B.
    Esp., in a more restricted sense of a definite time, period, lifetime, life, age: aevom agitare, Enn. ap. Gell. 12, 2, 3 (Ann. v. 308 Vahl.): in armis aevom agere, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 49 (Trag. Rel. p. 110 Rib.); so, aevom degere, [p. 65] Lucr. 5, 1439:

    consumere,

    id. 5, 1430: meum si quis te percontabitur aevum, my age or time of life, Hor. Ep. 1, 20, 26:

    aevum omne et breve et fragile est,

    Plin. Pan. 78, 2: flos aevi, the bloom of life (cf. aetas, I.), Ov. M. 9, 435:

    integer aevi,

    Verg. A. 9, 255:

    primum aevum,

    Val. Fl. 7, 338.—Also (like aetas, q. v. I.) for old age:

    aevo confectus,

    Verg. A. 11, 85:

    obsitus aevo,

    id. ib. 8, 307:

    annis aevoque soluti,

    Ov. M. 8, 712.—
    II.
    Transf.
    A.
    Age or generation, Ov. P. 1, 3, 83:

    ter aevo functus (of Nestor),

    Hor. C. 2, 9, 13:

    ingenia nostri aevi,

    Vell. 2, 36:

    in nostro aevo,

    Plin. 2, 25, 23, § 92:

    nostro aevo,

    id. 2, 13, 10, § 57:

    simulacrum tot aevis incorruptum,

    id. 14, 1, 2, § 9.—Hence,
    B.
    The men living in the same age (cf. aetas, II. C.):

    de quibus consensus aevi judicaverit,

    Plin. 14, 6, 8, § 72.—
    C.
    In a wider sense, time, in gen.:

    vitiata dentibus aevi omnia,

    Ov. M. 15, 235:

    quae per tantum aevi occulta,

    Tac. A. 16, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > aevom

  • 13 aevum

    aevum (archaic aevom), i, n.; but m., Plaut. Poen. 5, 4, 14; Lucr. 2, 561; 3, 603 [aiôn; cf. aies or aien, aei, aidios; Goth. aivs = time, aiv = ever, aiveins = everlasting; Germ. ewig, Ewigkeit; Eng. aye, ever].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., uninterrupted, never-ending time, eternity; per aevom, Lucr. 1, 634; 1, 950 al.—Hence of the future:

    in aevum,

    for all time, Hor. C. 4, 14, 3; so Plin. 35, 2, 2, and Vulg. Eccli. 41, 16:

    nos peribimus in aevum,

    ib. Bar. 3, 3.—
    B.
    Esp., in a more restricted sense of a definite time, period, lifetime, life, age: aevom agitare, Enn. ap. Gell. 12, 2, 3 (Ann. v. 308 Vahl.): in armis aevom agere, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 49 (Trag. Rel. p. 110 Rib.); so, aevom degere, [p. 65] Lucr. 5, 1439:

    consumere,

    id. 5, 1430: meum si quis te percontabitur aevum, my age or time of life, Hor. Ep. 1, 20, 26:

    aevum omne et breve et fragile est,

    Plin. Pan. 78, 2: flos aevi, the bloom of life (cf. aetas, I.), Ov. M. 9, 435:

    integer aevi,

    Verg. A. 9, 255:

    primum aevum,

    Val. Fl. 7, 338.—Also (like aetas, q. v. I.) for old age:

    aevo confectus,

    Verg. A. 11, 85:

    obsitus aevo,

    id. ib. 8, 307:

    annis aevoque soluti,

    Ov. M. 8, 712.—
    II.
    Transf.
    A.
    Age or generation, Ov. P. 1, 3, 83:

    ter aevo functus (of Nestor),

    Hor. C. 2, 9, 13:

    ingenia nostri aevi,

    Vell. 2, 36:

    in nostro aevo,

    Plin. 2, 25, 23, § 92:

    nostro aevo,

    id. 2, 13, 10, § 57:

    simulacrum tot aevis incorruptum,

    id. 14, 1, 2, § 9.—Hence,
    B.
    The men living in the same age (cf. aetas, II. C.):

    de quibus consensus aevi judicaverit,

    Plin. 14, 6, 8, § 72.—
    C.
    In a wider sense, time, in gen.:

    vitiata dentibus aevi omnia,

    Ov. M. 15, 235:

    quae per tantum aevi occulta,

    Tac. A. 16, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > aevum

  • 14 auctoro

    auctōro, āvi, ātum, 1, v. a. (access. form auctōror, āri, Dig. 26, 8, 4; 27, 6, 9; App. M. 9, p. 225, 40; Tert. ad Scap. 1) [auctor].
    I.
    To become security for, to give a pledge as bondsman, Dig. 27, 6, 9; 26, 8, 4.— Trop., in the pass.:

    observatio satis auctorata consensūs patrocinio,

    confirmed, supported, Tert. Cor. Mil. 2.—
    II.
    More freq. se auctorare, or pass. auctorari, to bind or oblige one ' s self to something, to hire one ' s self out for some service (mostly post-Aug.;

    never in Cic.): vindemitor auctoratus,

    Plin. 14, 1, 3, § 10.—Esp. of gladiators: Quid refert, uri virgis ferroque necari Auctoratus eas, * Hor. S. 2, 7, 59 (qui se vendunt ludo (gladiatorio) auctorati vocantur;

    auctoratio enim dicitur venditio gladiatorum, Acro): proximo munere inter novos auctoratos ferulis vapulare placet,

    Sen. Apocol.p.251 Bip.:

    auctoratus ob sepeliendum patrem,

    Quint. Decl. 302; Inscr. Orell. 4404.—Hence, in the pun:

    ipsum magis auctoratum populum Romanum circumferens,

    i. e. brought into greater danger than the gladiators, Plin. 36, 15, 24, § 117.—Hence,
    B.
    In gen., to bind:

    eo pignore velut auctoratum sibi proditorem ratus est,

    Liv. 36, 10; Manil. 5, 340.—
    * C.
    Sibi mortem aliquā re, to bring death to one ' s self by some means, Vell. 2, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > auctoro

  • 15 conflo

    con-flo, āvi, ātum, 1, v. a., to blow together, to blow up, stir up.
    I.
    Of fire, to kindle, light.
    A.
    Prop.:

    ignem,

    Plaut. Rud. 3, 4, 59; Plin. 35, 11, 40, §§

    138 and 143: incendium,

    Liv. 26, 27, 6.—In medic. lang.:

    intestina conflata,

    inflamed, Cael. Aur. Tard. 3, 2, 18.—
    B.
    Trop.
    1.
    Of the passions, to kindle, inflame:

    conflatus amore Ignis,

    Lucr. 1, 474:

    invidiam inimico,

    Cic. Cat. 1, 9, 23; id. Cael. 12, 29; Sall. C. 49, 4:

    conjurationem,

    Suet. Ner. 36: cf.:

    ingens ac terribile bellum,

    Vell. 2, 55; cf. Flor. 1, 24, 1.—
    2.
    In gen., to bring about, effect, accomplish, bring together, raise, procure; to produce, cause, occasion, etc. (a favorite trope in Cic. and the histt.):

    quibus ex rebus conflatur et efficitur id, quod quaerimus, honestum,

    Cic. Off. 1, 4, 14; cf. id. Cael. 5, 12:

    ut una ex duabus naturis conflata videatur,

    id. N. D. 2, 39, 100:

    saepe ex Malo principio magna familiaritas Conflata est,

    Ter. Eun. 5, 2, 36:

    rem divitiasque sanguine civili,

    Lucr. 3, 70:

    sensum communibus motibus,

    id. 3, 335; cf.:

    consensus conspirans et paene conflatus,

    melted together, united, Cic. Lig. 12, 34:

    testes odio, invidiā, gratiā, pecuniā,

    Quint. 5, 7, 23:

    injuriam novo scelere,

    Cic. Rosc. Am. 1, 1:

    exercitum,

    id. Phil. 4, 6, 15; Vell. 2, 74, 2; Flor. 3, 19, 10:

    pecuniam,

    Cic. Sest. 30, 66:

    aes alienum grande,

    Sall. C. 14, 2; 24, 3:

    accusationem et judicium,

    Cic. Verr. 2, 2, 47, § 116; cf.

    judicia,

    Liv. 3, 36, 8:

    egestatem rei familiaris luxuriā,

    Flor. 4, 1, 1:

    cladem hominum generi,

    Lucr. 6, 1091:

    alicui periculum,

    Cic. Sull. 4, 13:

    alicui negotium,

    id. Verr. 2, 2, 54, § 135:

    in se tantum crimen,

    id. ib. 2, 2, 29, § 73.—
    II.
    Meton. (causa pro effectu), to melt, fuse metals, etc., to melt down (most freq. after the Aug. per.):

    argentum, aes Cyprium et sulphur in fictili,

    Plin. 33, 9, 46, § 131; 7, 56, 57, § 197:

    argentum (fulmine),

    Sen. Q. N. 2, 31, 1; Dig. 41, 1, 7, § 8:

    simulacra ex argento et auro fabricata,

    Suet. Ner. 32:

    argenteas statuas,

    id. Aug. 52; Plin. 34, 6, 14, § 30:

    vasa aurea,

    Suet. Aug. 71:

    coronam auream,

    id. Galb. 12:

    falces in ensem,

    Verg. G. 1, 508:

    victorias aureas in usum belli,

    Quint. 9, 2, 92: vitrum, i. e. make glass, Hadr. Imp. ap. Vop. Saturn. 8, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > conflo

  • 16 consentiens

    con-sentĭo (also cosentĭo; v. infra), sensi, sensum, 4, v. n. and a
    I.
    = unā sentio, to feel together: multa (corpora, i. e. substances) Quae neque conecti potuere neque intus Vitalis motus consentire atque imitari, Lucr. 2, 717 Lachm.; cf.:

    consentire animam totam per membra videmus,

    id. 3, 153; Scrib. Comp. 104.—
    II.
    To agree, accord, harmonize with a person or thing; to assert unitedly, determine in common, decree, to unite upon something accordantly, etc. (freq and class. in prose and poetry); constr with cum, inter se, the dat., or absol. of person; and with the acc., de, ad, in, the inf.. causā, or absol. of the thing.
    A.
    Lit., with personal subjects.
    1.
    In a good sense, with acc. and inf.: HONC. OINO. PLOIRVME. COSENTIONT. ROMAI. DVONORO. OPTVMO. FVISE. VIRO... LVCIOM. SCIPIONE., etc. (i. e. hunc unum plurimi consentiunt Romanum bonorum optimum fuisse virum... Lucium Scipionem), inscription of the Scipios, C. I. L. 1, 32: Wordsworth, Fragm, and Spec. p. 160; cf. Cic. Fin. 2, 35, 116; and id. Sen. 17, 61:

    omnes mortales unā mente consentiunt, omnia arma eorum, qui haec salva velint, contra illam pestem esse capienda,

    id. Phil. 4, 3, 7; so Quint. 1, 10, 33; 2, 15, 36 al.; Tac. A. 6, 28 al.—With inf.:

    seu quicquid ubique magnificum est in claritatem ejus (sc. Herculis) referre consensimus,

    Tac. G. 34 fin. —With de de amicitiae utilitate omnes uno ore consentiunt, Cic. Lael. 23, 86; so id. Phil. 1, 9, 21:

    cum aliquo de aliquā re,

    id. Ac. 2, 42. 131.—With [p. 429] cum:

    consentire cum aliquā re, verbis discrepare,

    Cic. Fin. 4, 26, 72:

    cum his (oratoribus) philosophi consentiunt,

    Quint. 2, 17, 2; so Suet. Aug. 58.—With dat.:

    illis superioribus,

    Quint. 2, 15, 32; so id. 5, 14, 33:

    sibi ipse,

    Cic. Off. 1, 2, 5; cf. id. Clu. 22, 60:

    cui parti,

    Quint. 5, 14, 9:

    iis, quibus delectantur,

    id. 5, 11, 19:

    studiis alicujus,

    Hor. Ep. 1, 18, 65 al. —With adversus:

    adversus maleficium omne consensimus,

    Sen. Ben. 3, 6, 2:

    adversus patrem cum amicis,

    Val. Max. 9, 11, ext. 3.—With ad:

    parvo exercitu, sed ad benevolentiam erga nos consentiente,

    Cic. Att. 5, 18, 2; id. Tusc. 3, 2, 3; id. N. D. 2, 23, 60; 2, 46, 119; id. Cat. 4, 7, 15; 4, 9, 18; cf.:

    ad rem publicam conservandam,

    id. Phil. 4, 4, 10:

    ad decernendum triumphum,

    Liv. 36, 40, 10:

    ad necem ejus,

    id. 39, 50, 6:

    ad indutias,

    Suet. Calig. 5.—With in:

    in homine non, ut omne, omnia in unum consentientia, sed singulis membris suum cuique consilium,

    Liv. 2, 32, 9:

    in hoc non contumaciter consentio,

    Quint. 11, 3, 11; cf.:

    consentire in asserendā libertate,

    Suet. Calig. 60: puro pioque duello quaerendas censeo itaque consentio consciscoque, old formula of voting in Liv. 1, 32, 12.—With ut:

    senatus... censuit consensit conscivit ut bellum cum priscis Latinis fieret, old formula for declaring war,

    Liv. 1, 32, 13.—With ne:

    constat, ad alia discordes in uno adversus patrum voluntatem consensisse, ne dicerent dictatorem,

    Liv. 4, 26, 7.—With acc. rei:

    consensit et senatus bellum,

    i. e. has voted, decreed war, Liv. 8, 6, 8:

    bellum erat consensum,

    id. 1, 32, 12:

    consensa in posterum diem contio,

    id. 24, 38, 11.—With inf.:

    si consenserint possessores non vendere, quid futurum est?

    Cic. Agr. 1, 5, 15. — Impers.:

    de prioribus consentitur,

    Tac. A. 1, 13:

    inter plurimos consensum est duas esse partes,

    Quint. 9, 1, 17; 5, 10, 12; Liv. 9, 7, 7; so,

    consensum est, ut, etc.,

    id. 30, 24, 11.—
    2.
    In a bad sense, to agree to any wrong, to join in, to plot together, conspire, take part in, etc.:

    neque se cum Belgis reliquis consensisse, neque contra populum Romanum omnino conjurasse,

    Caes. B. G. 2, 3; so id. ib. fin.:

    belli faciendi causā,

    Cic. Verr. 2, 5, 8, § 18:

    urbem inflammare,

    id. Phil. 2, 7, 17:

    quod consensisset cum Hispanis quibusdam... eum (Pompeium) comprehendere,

    id. Fam. 6, 18, 2:

    ad prodendam Hannibali urbem Romanam,

    Liv. 27, 9, 14:

    ad aliquem opprimendum,

    Nep. Dat. 5, 2:

    quod undique abierat, antequam consentirent,

    Liv. 23, 28, 4; so absol., id. 34, 49, 9 al.—
    B.
    Transf., with inanimate subjects, to accord, agree, harmonize with, to fit, suit, etc.
    (α).
    With cum: sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52; cf.:

    cum vultus Domitii cum oratione non consentiret,

    Caes. B. C. 1, 19; Quint. 11, 1, 2; 11, 3, 113; 11, 3, 122: secum ipsa (oratio;

    together with sibi constet),

    Cic. Univ. 3; id. Brut. 38, 141:

    precor... ut vestrae mentes atque sententiae cum populi Romani voluntatibus suffragiisque consentiant,

    id. Mur. 1, 1; Dig. 46, 4, 14.—
    (β).
    With inter se:

    (pulchritudo corporis) delectat hoc ipso, quod inter se omnes partes cum quodam lepore consentiunt,

    Cic. Off. 1, 28, 98; Quint. 5, 7, 29.—
    (γ).
    With dat.:

    si personis, si temporibus, si locis ea quae narrantur consentiunt,

    Cic. Part. Or. 9, 32; id. Phil. 1, 1, 2; id. Att. 7, 3, 3; Quint. 11, 3, 65; 11, 3, 164 al.:

    sibi ipsa lex,

    id. 2, 4, 37.—
    (δ).
    Absol., Lucr. 3, 170; 2, 915; 3, 154:

    ratio nostra consentit, pugnat oratio, etc.,

    Cic. Fin. 3, 3, 10:

    judicationem et statum semper consentire,

    Quint. 3, 11, 20:

    nisi ab imo ad summum omnibus intenta nervis consentiat (cithara),

    id. 2, 8, 15:

    utrumque nostrum incredibili modo Consentit astrum,

    Hor. C. 2, 17, 22.—Hence,
    1.
    con-sentĭens, entis, P. a., agreeing, accordant, unanimous:

    tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio,

    Cic. N. D. 2, 7, 19:

    cujus de laudibus omnium esset fama consentiens,

    id. Sen. 17, 61:

    animi,

    id. Div. 2, 58, 119:

    consilium omnis vitae,

    id. Tusc. 5, 25, 72.— Abl. consentiente and -ti:

    hominum consentiente auctoritate contenti non sumus?

    Cic. Div. 1, 39, 84; so,

    consentiente voce,

    Suet. Galb. 13;

    on the other hand, clamore consentienti pugnam poscunt,

    Liv. 10, 40, 1.—
    2.
    consensus, a, um, Part., agreed upon:

    consensis quibusdam et concessis,

    Gell. 15, 26, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > consentiens

  • 17 consentio

    con-sentĭo (also cosentĭo; v. infra), sensi, sensum, 4, v. n. and a
    I.
    = unā sentio, to feel together: multa (corpora, i. e. substances) Quae neque conecti potuere neque intus Vitalis motus consentire atque imitari, Lucr. 2, 717 Lachm.; cf.:

    consentire animam totam per membra videmus,

    id. 3, 153; Scrib. Comp. 104.—
    II.
    To agree, accord, harmonize with a person or thing; to assert unitedly, determine in common, decree, to unite upon something accordantly, etc. (freq and class. in prose and poetry); constr with cum, inter se, the dat., or absol. of person; and with the acc., de, ad, in, the inf.. causā, or absol. of the thing.
    A.
    Lit., with personal subjects.
    1.
    In a good sense, with acc. and inf.: HONC. OINO. PLOIRVME. COSENTIONT. ROMAI. DVONORO. OPTVMO. FVISE. VIRO... LVCIOM. SCIPIONE., etc. (i. e. hunc unum plurimi consentiunt Romanum bonorum optimum fuisse virum... Lucium Scipionem), inscription of the Scipios, C. I. L. 1, 32: Wordsworth, Fragm, and Spec. p. 160; cf. Cic. Fin. 2, 35, 116; and id. Sen. 17, 61:

    omnes mortales unā mente consentiunt, omnia arma eorum, qui haec salva velint, contra illam pestem esse capienda,

    id. Phil. 4, 3, 7; so Quint. 1, 10, 33; 2, 15, 36 al.; Tac. A. 6, 28 al.—With inf.:

    seu quicquid ubique magnificum est in claritatem ejus (sc. Herculis) referre consensimus,

    Tac. G. 34 fin. —With de de amicitiae utilitate omnes uno ore consentiunt, Cic. Lael. 23, 86; so id. Phil. 1, 9, 21:

    cum aliquo de aliquā re,

    id. Ac. 2, 42. 131.—With [p. 429] cum:

    consentire cum aliquā re, verbis discrepare,

    Cic. Fin. 4, 26, 72:

    cum his (oratoribus) philosophi consentiunt,

    Quint. 2, 17, 2; so Suet. Aug. 58.—With dat.:

    illis superioribus,

    Quint. 2, 15, 32; so id. 5, 14, 33:

    sibi ipse,

    Cic. Off. 1, 2, 5; cf. id. Clu. 22, 60:

    cui parti,

    Quint. 5, 14, 9:

    iis, quibus delectantur,

    id. 5, 11, 19:

    studiis alicujus,

    Hor. Ep. 1, 18, 65 al. —With adversus:

    adversus maleficium omne consensimus,

    Sen. Ben. 3, 6, 2:

    adversus patrem cum amicis,

    Val. Max. 9, 11, ext. 3.—With ad:

    parvo exercitu, sed ad benevolentiam erga nos consentiente,

    Cic. Att. 5, 18, 2; id. Tusc. 3, 2, 3; id. N. D. 2, 23, 60; 2, 46, 119; id. Cat. 4, 7, 15; 4, 9, 18; cf.:

    ad rem publicam conservandam,

    id. Phil. 4, 4, 10:

    ad decernendum triumphum,

    Liv. 36, 40, 10:

    ad necem ejus,

    id. 39, 50, 6:

    ad indutias,

    Suet. Calig. 5.—With in:

    in homine non, ut omne, omnia in unum consentientia, sed singulis membris suum cuique consilium,

    Liv. 2, 32, 9:

    in hoc non contumaciter consentio,

    Quint. 11, 3, 11; cf.:

    consentire in asserendā libertate,

    Suet. Calig. 60: puro pioque duello quaerendas censeo itaque consentio consciscoque, old formula of voting in Liv. 1, 32, 12.—With ut:

    senatus... censuit consensit conscivit ut bellum cum priscis Latinis fieret, old formula for declaring war,

    Liv. 1, 32, 13.—With ne:

    constat, ad alia discordes in uno adversus patrum voluntatem consensisse, ne dicerent dictatorem,

    Liv. 4, 26, 7.—With acc. rei:

    consensit et senatus bellum,

    i. e. has voted, decreed war, Liv. 8, 6, 8:

    bellum erat consensum,

    id. 1, 32, 12:

    consensa in posterum diem contio,

    id. 24, 38, 11.—With inf.:

    si consenserint possessores non vendere, quid futurum est?

    Cic. Agr. 1, 5, 15. — Impers.:

    de prioribus consentitur,

    Tac. A. 1, 13:

    inter plurimos consensum est duas esse partes,

    Quint. 9, 1, 17; 5, 10, 12; Liv. 9, 7, 7; so,

    consensum est, ut, etc.,

    id. 30, 24, 11.—
    2.
    In a bad sense, to agree to any wrong, to join in, to plot together, conspire, take part in, etc.:

    neque se cum Belgis reliquis consensisse, neque contra populum Romanum omnino conjurasse,

    Caes. B. G. 2, 3; so id. ib. fin.:

    belli faciendi causā,

    Cic. Verr. 2, 5, 8, § 18:

    urbem inflammare,

    id. Phil. 2, 7, 17:

    quod consensisset cum Hispanis quibusdam... eum (Pompeium) comprehendere,

    id. Fam. 6, 18, 2:

    ad prodendam Hannibali urbem Romanam,

    Liv. 27, 9, 14:

    ad aliquem opprimendum,

    Nep. Dat. 5, 2:

    quod undique abierat, antequam consentirent,

    Liv. 23, 28, 4; so absol., id. 34, 49, 9 al.—
    B.
    Transf., with inanimate subjects, to accord, agree, harmonize with, to fit, suit, etc.
    (α).
    With cum: sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52; cf.:

    cum vultus Domitii cum oratione non consentiret,

    Caes. B. C. 1, 19; Quint. 11, 1, 2; 11, 3, 113; 11, 3, 122: secum ipsa (oratio;

    together with sibi constet),

    Cic. Univ. 3; id. Brut. 38, 141:

    precor... ut vestrae mentes atque sententiae cum populi Romani voluntatibus suffragiisque consentiant,

    id. Mur. 1, 1; Dig. 46, 4, 14.—
    (β).
    With inter se:

    (pulchritudo corporis) delectat hoc ipso, quod inter se omnes partes cum quodam lepore consentiunt,

    Cic. Off. 1, 28, 98; Quint. 5, 7, 29.—
    (γ).
    With dat.:

    si personis, si temporibus, si locis ea quae narrantur consentiunt,

    Cic. Part. Or. 9, 32; id. Phil. 1, 1, 2; id. Att. 7, 3, 3; Quint. 11, 3, 65; 11, 3, 164 al.:

    sibi ipsa lex,

    id. 2, 4, 37.—
    (δ).
    Absol., Lucr. 3, 170; 2, 915; 3, 154:

    ratio nostra consentit, pugnat oratio, etc.,

    Cic. Fin. 3, 3, 10:

    judicationem et statum semper consentire,

    Quint. 3, 11, 20:

    nisi ab imo ad summum omnibus intenta nervis consentiat (cithara),

    id. 2, 8, 15:

    utrumque nostrum incredibili modo Consentit astrum,

    Hor. C. 2, 17, 22.—Hence,
    1.
    con-sentĭens, entis, P. a., agreeing, accordant, unanimous:

    tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio,

    Cic. N. D. 2, 7, 19:

    cujus de laudibus omnium esset fama consentiens,

    id. Sen. 17, 61:

    animi,

    id. Div. 2, 58, 119:

    consilium omnis vitae,

    id. Tusc. 5, 25, 72.— Abl. consentiente and -ti:

    hominum consentiente auctoritate contenti non sumus?

    Cic. Div. 1, 39, 84; so,

    consentiente voce,

    Suet. Galb. 13;

    on the other hand, clamore consentienti pugnam poscunt,

    Liv. 10, 40, 1.—
    2.
    consensus, a, um, Part., agreed upon:

    consensis quibusdam et concessis,

    Gell. 15, 26, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > consentio

  • 18 consocio

    con-sŏcĭo, āvi, ātum, 1, v. a., to make common, to share with one, to associate, join, unite, connect (class.; most freq. in Cic., Livy, and Tac.; not in Quint. or Suet.); constr. with cum, with inter se, or with acc. only.
    (α).
    With cum:

    nec vero rectum est, cum amicis consociare aut conjungere injuriam,

    Cic. Fin. 3, 21, 71; Phaedr. 4, 11, 21:

    consilia cum aliquo,

    Cic. Red. in Sen. 7, 16; Liv. 28, 27, 13; cf.:

    cum Themisto res consociata,

    agreed upon, id. 24, 24, 2:

    furorem suum cum cive,

    id. 28, 25, 12:

    omnia cum iis,

    id. 23, 44, 2; cf. id. 25, 18, 10; Tac. A. 15, 67:

    numquam major vester consensus in ullā causā fuit, numquam tam vehementer cum senatu consociati fuistis,

    Cic. Phil. 4, 5, 12:

    ubi sese sudor cum unguentis consociavit,

    Plaut. Most. 1, 3, 121:

    consociare mihi tecum licet,

    to enter into partnership with, id. Rud. 2, 6, 67.—
    (β).
    With inter se:

    centum Patres rem inter se consociant,

    Liv. 1, 17, 5; Cic. Fin. 3, 20, 66.—
    (γ).
    With dat. (very rare):

    consociare se pelago, of a river,

    Mel. 2, 7, 16.—
    (δ).
    With acc. only (so most freq.):

    motus,

    Lucr. 2, 111:

    regnum,

    Liv. 1, 13, 4:

    imperium,

    id. 8, 4, 6:

    formam reipublicae,

    Tac. A. 4, 33:

    audaces,

    id. ib. 14, 58:

    vocem,

    id. ib. 13, 23:

    seria,

    id. ib. 14, 4:

    animos eorum,

    Liv. 2, 1, 5: pinus et populus Umbram consociare amant, * Hor. C. 2, 3, 10:

    accusatorum atque indicum consociati greges,

    Cic. Par. 6, 2, 46:

    (sidera) tria consociata,

    Ov. F. 2, 246:

    Ariarathes in omnia belli pacisque se consociaverat consilia,

    Liv. 42, 29, 4.—Hence, consŏcĭātus, a, um, P. a., united, agreeing, harmonious (very rare):

    dii,

    Liv. 1, 45, 2.—
    * Sup.:

    consociatissima voluntas,

    Cic. Fam. 3, 3, 1.— Comp. and adv. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > consocio

  • 19 conspirati

    1.
    con-spīro, āvi, ātum, 1, v. n., to blow or breathe together, to sound together.
    * I.
    Lit.:

    aereaque adsensu conspirant cornua rauco,

    Verg. A. 7, 615 (et tubae simul inflabantur, Serv.).—Far more freq. and in good prose,
    II.
    Trop.
    A.
    To harmonize, agree, accord: conspirans mutuus ardor, * Lucr. 4, 1216; cf.:

    tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio,

    Cic. N. D. 2, 7, 19; 3, 11, 28:

    consilium omnis vitae consentiens et paene conspirans,

    id. Tusc. 5, 25, 72; id. Lig. 12, 34; Col. 3, 13, 7: in quibus (operibus) plurium conatus, praeeunte aliquā jucundā voce, conspirat, * Quint. 1, 10, 16:

    talis... animus, ut multae in illo artes... multarum aetatum exempla, sed in unum conspirata,

    harmoniously blending, Sen. Ep. 84, 10.—
    B.
    To agree together in thought or feeling, to accord, unite, combine.
    1.
    In a good sense:

    conligite vos, conspirate nobiscum, consentite cum bonis,

    Cic. Agr. 1, 9, 26:

    mirabiliter populus Romanus universus et omnium generum ordinumque consensus ad liberandam rem publicam conspiravit,

    id. Fam. 10, 12, 4; cf. id. Phil. 3, 5, 13; Col. 3, 13, 7.— Impers.: in commune conspirabatur ab utroque (Cic. Oecon.?) 12 praef. § 8. —
    b.
    Part.: conspiratus, mid., having agreed, combined; acting in concert:

    milites legionis VIII. subito conspirati pila conjecerunt,

    Caes. B. C. 3, 46 Kraner ad loc.—
    2.
    In a bad sense, to plot together, to enter into a conspiracy, to conspire (so freq. in the histt. after the Aug. per., esp. in Suet.).
    (α).
    Absol.: priusquam plures civitates conspirarent, Caes. B. G. 3, 10 fin.; id. B. C. 3, 46; Suet. Caes. 9; id. Galb. 10.—
    (β).
    With in and acc.:

    in injuriam,

    Liv. 3, 36, 9; 3, 56, 12:

    in caedem alicujus,

    Tac. A. 15, 68:

    in necem,

    Just. 16, 5, 12:

    in destinatam mortem,

    id. 20, 3, 4:

    in facinus,

    Dig. 49, 16, 3, § 21:

    in Augustum,

    Suet. Tib. 8.—Cf. impers.:

    conspiratum est in eum a sexaginta amplius,

    Suet. Caes. 80. —
    * (γ).
    With ad:

    ad res novas,

    Suet. Claud. 13.—
    * (δ).
    With ut:

    ut Senatum adorirentur,

    Suet. Caes. 9.—
    * (ε).
    With ne:

    conspirasse corporis partes, ne manus ad os cibum ferrent,

    Liv. 2, 32, 10.—
    * (ζ).
    With inf.:

    perdere aliquem,

    Suet. Claud. 37.—
    b.
    Part.: conspīrātus, a, um, having conspired, having entered into a conspiracy:

    his conspiratis factionum partibus,

    Phaedr. 1, 2, 4. —And subst.: conspīrāti, ōrum, m., like conjurati, the conspirators, Suet. Caes. 82; id. Galb. 19; id. Dom. 17; id. Ner. 43.— Hence, * conspīrātē, adv., with one accord, unanimously; in comp.:

    conspiratius ad arma concurrere,

    Just. 3, 5, 3.
    2.
    con-spīro, āvi, ātum, 1, v. a. [spira], to coil up (very rare):

    anguis se conspiravit,

    Aur. Vict. Vir. Ill. 22.

    Lewis & Short latin dictionary > conspirati

  • 20 conspiro

    1.
    con-spīro, āvi, ātum, 1, v. n., to blow or breathe together, to sound together.
    * I.
    Lit.:

    aereaque adsensu conspirant cornua rauco,

    Verg. A. 7, 615 (et tubae simul inflabantur, Serv.).—Far more freq. and in good prose,
    II.
    Trop.
    A.
    To harmonize, agree, accord: conspirans mutuus ardor, * Lucr. 4, 1216; cf.:

    tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio,

    Cic. N. D. 2, 7, 19; 3, 11, 28:

    consilium omnis vitae consentiens et paene conspirans,

    id. Tusc. 5, 25, 72; id. Lig. 12, 34; Col. 3, 13, 7: in quibus (operibus) plurium conatus, praeeunte aliquā jucundā voce, conspirat, * Quint. 1, 10, 16:

    talis... animus, ut multae in illo artes... multarum aetatum exempla, sed in unum conspirata,

    harmoniously blending, Sen. Ep. 84, 10.—
    B.
    To agree together in thought or feeling, to accord, unite, combine.
    1.
    In a good sense:

    conligite vos, conspirate nobiscum, consentite cum bonis,

    Cic. Agr. 1, 9, 26:

    mirabiliter populus Romanus universus et omnium generum ordinumque consensus ad liberandam rem publicam conspiravit,

    id. Fam. 10, 12, 4; cf. id. Phil. 3, 5, 13; Col. 3, 13, 7.— Impers.: in commune conspirabatur ab utroque (Cic. Oecon.?) 12 praef. § 8. —
    b.
    Part.: conspiratus, mid., having agreed, combined; acting in concert:

    milites legionis VIII. subito conspirati pila conjecerunt,

    Caes. B. C. 3, 46 Kraner ad loc.—
    2.
    In a bad sense, to plot together, to enter into a conspiracy, to conspire (so freq. in the histt. after the Aug. per., esp. in Suet.).
    (α).
    Absol.: priusquam plures civitates conspirarent, Caes. B. G. 3, 10 fin.; id. B. C. 3, 46; Suet. Caes. 9; id. Galb. 10.—
    (β).
    With in and acc.:

    in injuriam,

    Liv. 3, 36, 9; 3, 56, 12:

    in caedem alicujus,

    Tac. A. 15, 68:

    in necem,

    Just. 16, 5, 12:

    in destinatam mortem,

    id. 20, 3, 4:

    in facinus,

    Dig. 49, 16, 3, § 21:

    in Augustum,

    Suet. Tib. 8.—Cf. impers.:

    conspiratum est in eum a sexaginta amplius,

    Suet. Caes. 80. —
    * (γ).
    With ad:

    ad res novas,

    Suet. Claud. 13.—
    * (δ).
    With ut:

    ut Senatum adorirentur,

    Suet. Caes. 9.—
    * (ε).
    With ne:

    conspirasse corporis partes, ne manus ad os cibum ferrent,

    Liv. 2, 32, 10.—
    * (ζ).
    With inf.:

    perdere aliquem,

    Suet. Claud. 37.—
    b.
    Part.: conspīrātus, a, um, having conspired, having entered into a conspiracy:

    his conspiratis factionum partibus,

    Phaedr. 1, 2, 4. —And subst.: conspīrāti, ōrum, m., like conjurati, the conspirators, Suet. Caes. 82; id. Galb. 19; id. Dom. 17; id. Ner. 43.— Hence, * conspīrātē, adv., with one accord, unanimously; in comp.:

    conspiratius ad arma concurrere,

    Just. 3, 5, 3.
    2.
    con-spīro, āvi, ātum, 1, v. a. [spira], to coil up (very rare):

    anguis se conspiravit,

    Aur. Vict. Vir. Ill. 22.

    Lewis & Short latin dictionary > conspiro

См. также в других словарях:

  • CONSENSUS — «Comment se forme un concours unanime parmi des individus séparés?» Envisagée de cette façon, la notion de consensus implique l’analyse des mécanismes et des procédures qui font naître la décision collective. Mais, derrière cette scène apparente… …   Encyclopédie Universelle

  • Consensus — has two common meanings. One is a general among the members of a given group or community, each of which exercises some discretion in decision making and follow up action. The other is as a theory and practice of getting such agreements (for… …   Wikipedia

  • consensus — con‧sen‧sus [kənˈsensəs] noun [singular, uncountable] 1. agreement among a group of people: • The leaders failed to reach a consensus on the issue of trade barriers. • The talks are aimed at building a consensus. 2. the opinion that most people… …   Financial and business terms

  • Consensus — (lat. Übereinstimmung, Übereinkunft bei dogmatischen Streitigkeiten, daher auch Titel der betreffenden Urkunden und Schriften). Dazu zählt u. a. der zum Zweck einer Vereinigung der augsburgischen, böhmischen und helvetischen… …   Deutsch Wikipedia

  • consensus — consensus, social consensus The term consensus refers to a commonly agreed position, conclusion, or set of values, and is normally used with reference either to group dynamics or to broad agreement in public opinion . Additionally, however, it… …   Dictionary of sociology

  • consensus — (izg. konsènsus) m DEFINICIJA suglasnost, pristanak 1. teol. slobodna, ničim iznuđena odluka muškarca i žene da sklope brak 2. v. konsenzus SINTAGMA consensus patrum (izg. consensus pȁtrum) teol. jednodušnost crkvenih otaca u nekom određenom… …   Hrvatski jezični portal

  • consensus — Note the spelling, not concensus. It means ‘general agreement’, and is often used (1) in collocations with of: consensus of authority, evidence, opinion, etc. (although consensus of opinion is strictly tautological), and (2) in more recent usage …   Modern English usage

  • CONSENSUS — (лат.) согласованность; consensus gentium, consensus omnium согласие народов, согласие всех, которое стоиками, Цицероном и философами шотландской школы использовалось в качестве доказательства. См. также Аргумент. Философский энциклопедический… …   Философская энциклопедия

  • Consensus (, ) — Consensus (consensus gentium, consensus omnium)         (лат.) согласие, общее мнение (согласие народов, согласие всех). Философский энциклопедический словарь. М.: Советская энциклопедия. Гл. редакция: Л. Ф. Ильичёв, П. Н. Федосеев, С. М. Ковалёв …   Философская энциклопедия

  • Consensus — Con*sen sus, n. [L. See {Consent}.] Agreement; accord; consent. [1913 Webster] That traditional consensus of society which we call public opinion. Tylor. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Consensus — (lat.), 1) Übereinstimmung, Vereinigung; bes. 2) bei entstandenen Streitigkeiten od. Trennungen innerhalb einer Confession, dogmatischer Formeln od. Schriften, zur Herbeiführung einer Vereinigung; so a) zwischen lutherischen u. reformirten… …   Pierer's Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»